Trekvogelpad: Het Schouw – Schellingwoude – ⭐⭐⭐⭐⭐

Voor de derde keer binnen een maand keer ik terug naar het Trekvogelpad. Vandaag wandel ik van Het Schouw tot aan Schellingwoude in Amsterdam.

Margrita in Waterland

Het was me een wandeling wel! Ik kom door dorpjes met snoeperige huisjes in de regio Waterland, ik heb een vervelende ontmoeting met een gans, het weer gaat alle kanten op, de vogels klinken me als muziek in de oren en de reis duurt wat langer dan voorzien. Kortom, een groot avontuur. De vergelijking met een sprookje is snel gemaakt…

Vroeg in de ochtend stap ik uit de bus bij het viaduct in Het Schouw. Ik hoef niet naar de route te zoeken, even het viaduct af en ik ben er. Ik heb hier wel de keuze om een alternatieve route te doen. De keuze is voor mij al duidelijk. De originele route gaat over een laarzenpad door Varkensland, maar dit deel is niet toegankelijk tijdens het broedseizoen (15 maart tot 1 juli) en laat dat nu net vandaag in gegaan zijn. Ook heb ik geen waterdichte schoenen voor dit pad dwars door de weilanden, dus ik ben blij dat er een alternatieve route is.

Mijn route gaat nu langs de Broekervaart. Dit is een lange vaart richting het dorp Broek in Waterland. In deze vaart liggen vele woonboten, maar allemaal aan de overkant van het water en daar loopt geen weg achterlangs. Hoe kom je dan op je woonboot? Met je eigen trekpontje!

Ik had hier al over gelezen in het routeboekje en ik zie het nu met mijn eigen ogen. Elke woonboot heeft inderdaad een eigen pontje. De ene ziet er iets steviger uit dan de andere, naargelang de staat van de woonboot.

Rechts aan de Broekermeerdijk staan andere mooie stulpjes en af en toe heb ik een doorkijkje naar de weilanden daarachter. Ik zie daar tientallen nijlganzen. Meestal zie je paartjes nijlganzen in de stad, vaak vanuit een boom of op een dak veel kabaal maken. Nu zijn het er heel veel bij elkaar en het kabaal maken ze hier ook.

Aan mijn linkerhand komt Broek ik Waterland in zicht aan de overkant van het Havenrak. Wat een prachtig dorpje!

Ik ben bijna aan het eind van de dijk als ik twee ganzen in de berm zie staan. Een witte (laten we hem Maarten noemen) en een combi van wit en grijs. Ik nader de ganzen, maar Maarten vindt dit niet zo leuk. Hij begint te blazen! Maar ik moet er toch langs, dus ik stap een paar passen naar voren. Maarten steekt dreigend zijn kop naar voren en begint op me af te stormen. Ik trek een sprintje terug. Maarten stopt en houdt me nauwlettend in de gaten. En ik sta met mijn handen in het haar. Ik kan ook niet terug, er is geen andere mogelijkheid om er langs te gaan. Ik zet weer een paar stappen naar voren, maar Maarten wil het niet hebben en steekt alweer dreigend en blazend zijn kop naar me uit. Fietsers en auto’s die voorbij gaan laat Maarten met rust. Hij heeft het echt op mij gemunt. Ik zie er ook zo bedreigend uit met mijn zwarte jas en roze sjaal…

Ik raak lichtelijk in paniek, wat moet ik nu?! Maar Maarten en zijn vriend(in) maken aanstalten om het water in te gaan. Ik wacht rustig totdat beide ganzen helemaal het water in zijn en dan kan ik eindelijk verder.

Achteraf kan ik er om lachten, maar toen was het niet zo leuk. Nog helemaal van slag ga ik naar rechts een ophaalbrug over. Een scooter rijdt iets te dicht langs me en ik slinger allerlei verwensingen naar zijn hoofd. Niet dat hij me kan horen, maar het moest er even uit.

Broek in Waterland

Ik ben nu in Broek in Waterland en inmiddels weer afgekoeld. De route gaat rechts een tunnel onderdoor, maar ik ga eerst naar links want daar zijn de snoeperige huisjes en straatjes die ik eerder in de verte zag. De meeste huizen hebben een pastelblauwe of lichtgrijze kleur en prachtige gevels. Ik loop over de kade langs het Havenrak en zie in de verte Maarten en de andere gans nog zwemmen. Gelukkig zijn ze nu ver weg.

Bij de kerk op het kerkplein wordt het tijd voor een pauze. Ik drink rustig mijn meegebrachte koffie op met uitzicht op de mooie huisjes.

Na mijn pauze loop ik via een iets andere route terug. Ik ga via de onderdoorgang naar de andere kant van de weg. Vervolgens ga ik een klein wit ophaalbruggetje over. Daarna loop ik door nog een aantal mooie klinkerstraatjes met leuke pastelblauwe huisjes.

Andere wandelgids over dezelfde regio

Aan de rand van Broek in Waterland zie ik links van mij wat modernere versies van de Broekse huisjes. Deze hebben wat fellere kleuren blauw en turquoise.

Ik loop over het fietspad langs weilanden en rietlanden. Ik hoor een utto-utto-utto geluid. Dat moeten wel grutto’s zijn en wat een prachtig, tinkelend geluid! De vogels zijn met een baltsvlucht bezig en vliegen sierlijk langs elkaar heen. Ik hoor ook nog kieviten en scholeksters om me heen.

Grutto
De grutto is onze nationale trots, deze vogel is dan ook in 2015 verkozen tot dé nationale vogel door het Nederlandse publiek. De vogel is een bruine, slanke steltloper met een lange, rechte, oranje snavel. Het mannetje heeft soms een kastanjebruine borst. De grutto is een zogenaamde onomatopee: hij zingt zijn eigen naam (of eigenlijk vernoemd naar zijn geluid).

Ondanks dat deze vogels in grote getale broeden in Nederland, nemen de aantallen per jaar af. Dit heeft voornamelijk te maken met de intensivering van de landbouw. Gelukkig komen er steeds meer initiatieven om het terugdringen tegen te gaan. Zo worden weilanden bijvoorbeeld omgetoverd tot plas-dras-landen, waar de grutto met zijn lange poten in het water kan foerageren. Ook wordt er minder vaak of later in het jaar gemaaid, zodat nesten worden gespaard.



Bron: Vogelbescherming

Zuiderwoude

Verderop komt het plaatsje Zuiderwoude in zicht met een schattig kerkje. Net voor Zuiderwoude bij een picknickbankje neem ik weer een pauze. Naast me is een natuurgebied vol met riet. Er staat een bordje verboden toegang. Vanuit het riet klinkt een kakofonie aan vogelgeluiden, de vogels zijn echter goed verscholen.

Ondanks dat ik de vogels in het riet niet zie, ben ik onderweg wel veel vogels tegengekomen. In de checklist hieronder zie je welke dat zijn.

Ik loop Zuiderwoude binnen met aan de rechter kant een meertje genaamd Kerk Ae. Deze huisjes hebben een pastelgroene kleur. Leuk dat de huisjes in Broek in Waterland vooral blauw en grijs zijn en hier in Zuiderwoude juist groen.

Bij het kerkplein ga ik naar rechts en steek een ophaalbrug over. Ik ben Zuiderwoude alweer uit en loop nogmaals door de polder. Na nog een keer naar rechts volgt een lange polderweg. Al je mijn blogs vaker leest, weet je dat dit niet mijn favoriete wandelplek is, vooral niet met harde tegenwind. Na een paar kilometer komt er toch een knik in de weg met een nogal verweerd ophaalbruggetje.

Even verderop gaat de Aandammergouw over in de Poppendammergouw. De naam klinkt wel sprookjesachtig, maar afgezien van een Halloweentuin is er weinig sprookjesachtig aan. Weer een lange polderweg. De grutto’s foeragerend in de verte vind ik wel leuk. Ik herken ze nu eindelijk ook.

Om het minder saai te maken zou je hier wel een alternatieve route kunnen kiezen, richting het dorpje Holysloot. Deze route is echter alleen toegankelijk als de voetveer over het Holysloter Die vaart. Dat is alleen in de zomermaanden (vanaf 1 juli geloof ik). De route gaat door (modderige) weilanden en over hoge, witte bruggetjes, maar als je deze route neemt sla je wel Ransdorp over. Het lijkt mij wel een leuke afwisseling, dus ik besluit om een keer terug te gaan op de juiste tijd en met de juiste schoenen.

Ransdorp

Na de lange polderwegen is het weer tijd voor een pauze. Aan de rand van een natuurpark dichtbij Zunderdorp ga ik op een bankje zitten. Het waait nog steeds hard, dus de pauze duurt niet lang. In de verte zie ik de kerk van Ransdorp. Ik ben nu wel klaar met wandelen en besluit om daar de bus te nemen. Ik ga weer op pad voor het laatste stukje, althans dat dacht ik. Eenmaal in Ransdorp zie ik bij de bushalte dat de bus alleen op bestelling is en dat je minimaal een uur van te voren moet reserveren. Dat is niet handig, dus ik wandel toch maar verder. Het volgende dorp is Durgerdam, daar kan ik vast wel een bus pakken.

Ransdorp heeft een mooie kerk met stompe toren middenin het dorp. Ook de pastelkleurige huisjes zijn van de partij, geen specifieke kleur volgens mij. Ik loop langs een basisschool waar het net pauze is en daarna ben ik Ransdorp weer uit.

Nu nogmaals door de polder richting de Uitdammerdijk. Ik kom langs nog een bushalte en daar moet je ook al reserveren. Het begint met te dagen dat het in Durgerdam niet veel anders is. In de weilanden zie ik een grote groep brandganzen. Ik ga aan het einde van de weg naar rechts over de dijk.

Durgerdam

Niet veel later ben ik bij Durgerdam met weer van die pastelkleurige huisjes. Dit keer in allerlei kleuren. Het is hier prachtig wonen, met uitzicht op het Buiten-IJ. Het begint ook nog eens te plenzen. En inderdaad bij de bushalte moet ik ook hier reserveren. Ik kijk maar op Google maps waar ik wel een bus kan pakken en dat is nog wat verderop de route, aan de rand van Amsterdam. Er zit niets anders op om daarheen te lopen.

Ik loop langs een schattig pastelgeel kerkje. Die moet natuurlijk op de foto, jammer van de regen, dan had ik er meer tijd in kunnen steken.

Na de kerk volgt een bocht naar links. Hierna gaat de officiële route naar rechts, maar ook nu niet toegankelijk vanwege het broedseizoen, dus ik neem de alternatieve route rechtdoor. Wel een mooie reden om een keer terug te keren.

Verderop is er weer een bocht naar rechts en na een klein stukje rechtdoor kan ik linksaf de A10 snelweg onderdoor. Ik ben in Amsterdam. Net na de snelweg loop ik naar rechts over een parkeerplaats en langs volkstuintjes en ben ik verderop bij de rotonde eindelijk bij een bushalte (halte de Liergouw). Hier hoef ik niet te reserveren, sterker nog er gaat elke 10 minuten een bus.

Eindoordeel

Pin deze wandeling

Wil je deze wonderschone wandeling ook wandelen? Pin deze wandeling op Pinterest om te bewaren voor later!

_{ColourFlux Studio maakt gebruik van zogenaamde affiliate links. Als je een product koopt via de link in een advertentie, ontvangt ColourFlux Studio een klein bedrag. Er zijn geen extra kosten aan verbonden voor de koper.}

Terug naar Blog.