Grote rivierenpad: Loetbos – Gouderak – ⭐⭐⭐⭐⭐

Vandaag wandel ik verder op het Grote rivierenpad. Deze wandeling start bij het Loetbos, ik loop eerst een heel rondje door het Loetbos (naar eigen invulling) en ga dan verder met Variant A uit het routeboekje richting de Rottemeren. Mijn wandeling gaat door de polders van de Berkenwoudse Boezem en ik eindig in Gouderak, de Rottemeren is nog iets te ver voor nu.

Het Loetbos of het sprookjesbos?

In mijn vorige wandeling op het Grote rivierenpad liep ik door het westelijke deel van het Loetbos. Ik vond het nogal saai, dus het zal mij benieuwen of het extra rondje door het oostelijke deel wèl leuk is. Dit deel van het bos is wat groter en de herfst is inmiddels ingezet. Ik verwacht dus veel gevallen blaadjes en verschillende soorten paddenstoelen. Worden mijn verwachtingen waargemaakt?

Als ik de bus uitstap bij het Loetbos, begint het net licht te worden en er ligt een dikke pak mist over de weilanden. Eenmaal de N201 over gestoken loop ik eerst langs een plas. Door de mist en verlichte ramen van het huis aan de overkant van de plas geeft het een mysterieuze en sprookjesachtige sfeer. Mijn wandeling kan nu al niet meer stuk! Wel jammer dat ik dit weer de vorige keer niet had bij de Kinderdijk-molens.

Na de plas ga ik meteen naar rechts en loop weer langs het riviertje de Loet. Ik passeer een schuurtje en een steiger met bootjes. Alles heeft een donzige, blauwe waas door de mist en ik kijk me ogen uit, zover ik kan zien.

Bij de volgende afslag ga ik naar rechts en loop een bruggetje over. De berken in het bos hebben goudkleurige bladeren en zilverkleurige stammen. Ik waan me in een Tolkien-verhaal. Dit is precies hoe ik een fantasiewereld voorstel, maar nu is het echt!

Ik loop over kronkelige paadjes door het bos. De geluiden van de N201, die niet ver van het bos vandaan is, lijken door de mist ook flink gedempt. Of maak ik mezelf dat nu wijs door de sprookjesachtige sfeer?

Er schijnt ook een reusachtige mol in het Loetbos te ‘wonen’, deze ben ik nu in ieder geval niet tegengekomen. Hij zal wel vandaag onder de grond zitten, zoals mollen doen (de mol is er wel hoor, ik liep er alleen dit keer niet langs, een volgende keer zal ik hem wel tegenkomen).

Door het Loetbos loop ik mijn eigen bedachte route, ik houd voornamelijk de paden het dichtst bij de N201 aan om vervolgens terug te lopen over het fietspad ten noorden van het bos. Zo loop ik een heel rondje.

Ik kom door een open plek in het bos, hier staan vele fruitbomen. Deze zullen prachtig bloeien in de lente. Er is overigens een ‘eetbare’ wandelroute te vinden op de website van Staatsbosbeheer. Deze route gaat langs alle fruit- en notenbomen die in het Loetbos voorkomen, en je mag zelfs van de bomen plukken. De wandeling is 3,1 km en je volgt hiervoor de oranje routepijltjes door het bos. Op dit moment is er geen fruit meer aan de bomen, ze beginnen al kaal te worden. Wel heb ik een wonderschoon uitzicht met de opkomende zon.

Na nog een paar kronkelpaadjes ben ik bij de parkeerplaats aan de andere kant van het bos beland. Vanaf hier gaat de hoofdroute van het Grote rivierenpad naar links richting Bergambacht. Ikzelf ga zo weer terug het Loetbos in. Maar niet voordat ik even een pauze neem op een picknickbankje. Vlakbij de picknickbank staat een Amerikaanse windmolen die tussen de bomen door piept.

Mijn pauze duurt niet lang, want ik wil snel weer terug het bos in voordat de mist optrekt. Ik loop over het fietspad langs de Loet aan mijn linkerhand. Aan de rechterkant zijn de polders van de Berkenwoudse Boezem te zien. Alles is nog steeds bedekt met een laagje mist.

Een stukje verder kan ik naar links een bruggetje over om vervolgens weer het bos in te gaan. Zoals altijd gaat de wandeling niet zo snel. Ik ben een uur onderweg en pas halverwege op de terugweg. Ik ben natuurlijk weer veel om me heen aan het kijken of ik bijzondere vogels, dieren of paddenstoelen tegenkom. Er schijnen lepelaars en bevers in het bos voor te komen, maar deze heb ik niet gezien. Ook broeden er meerdere blauwe reigerkolonies, en deze vogels kom ik wel veel tegen. Maar reigers zie je overal wel, dus niet heel bijzonder.

Andere wandelgids in dezelfde regio

Zowaar spot ik wel een vliegenzwam. Kabouter Spillebeen is nergens te bekennen. Maar de paddenstoel met rood-met-witte-stippen is niet helemaal gaaf meer, dus wie weet is hij wel langs geweest om heen en weer te wippen (om even in het sprookjesbosthema te blijven 😄). Ook maak ik een foto van een oranje-bruine zwam die ik niet weet te identificeren.

Weer verderop zie ik een gedaante tussen de bomen staan. Het lijkt wel een ent! Je weet wel, de pratende en lopende bomen uit In de Ban van de Ring/Lord of the Rings. Eén van mijn favoriete wezens uit het boek/de film. Wat een vreemde gewaarwording! Het blijkt een uitsnede van een boom en ik denk dat het bij de Speelroute hoort. Dit is ook een wandelroute van Staatsbosbeheer, speciaal voor kinderen. Deze route is 1,6 km lang en je volgt de paarse routepijltjes door het bos.

Naast de Speelroute is er ook nog een Natuurroute, weer van Staatsbosbeheer. Deze is ook 1,6 km en je volgt hiervoor de groene routepijltjes.

Berkenwoudse Boezem

Als ik het hele rondje door het bos gedaan heb, wordt het tijd om verder te gaan met de officiële wandelroute Variant A richting de Rottemeren. Ik ga het bos uit en wandel verder door de polders van de Berkenwoudse Boezem.

De mist is grotendeels opgetrokken en in plaats daarvan is een laaghangende zon te zien. Deze werpt lange schaduwen over de weg. Ik loop een flink aantal kilometers langs een brede vaart, de Molenvliet genaamd.

Er is weinig verkeer, alleen een enkele fietser fietst tegen de zon in. Net voordat het alsmaar rechtdoor lopen saai begint te worden, gaat de route naar rechts. Vanaf hier gaat de wandelroute over een graspad. Ik neem eerst nog een korte pauze op een bankje, voordat ik het overstapje naar het graspad overklim. Rechts van mij staat een koe midden op het graspad, maar gelukkig moet ik naar links. Sinds een koe ging steigeren toen ik langs haar liep, ben ik toch was voorzichtiger met passeren. En als ik een hele kudde op mijn pad heb, loop ik liever dezelfde weg terug. Het graspad is prima te belopen, wel af en toe een koeienvlaai ontwijkend. Lopend over dit pad heb ik een mooi uitzicht over de Krimpenerwaard.

Tiendweg richting Gouderak

Na een boerderij ga ik naar rechts de Tiendweg op. Dit is een standaard polderweg omzoomd met knotwilgen en zwarte elzen. Het wordt nu wat drukker met fietsers en wandelaars. Ik wandel langs crème-kleurige koeien en meerdere ooievaars. De ooievaars kan ik me overigens niet meer herinneren, maar gezien de foto’s waren ze er toch echt! De Tiendweg is een vrij lange weg richting Gouderak, dit is wel het saaiste gedeelte van vandaag. Na nog een laatste pauze ga ik weer verder over de Tiendweg. Ik steek de Stolwijkse Boezem over en net voorbij een stukje bos zijn de woonwijken van Gouderak te zien.

Ik ga naar links en even later heb ik Gouderak bereikt. Mijn wandeling is klaar voor vandaag, ik ga op zoek naar de dichtst bijzijnde bushalte. De bus laat nog even op zich wachten, dus ik loop nog een klein rondje door Gouderak heen. De Gouderakse kerk moet nog even op de foto en zo ook een meertje dat achter de IJsseldijk ligt. Ik kan geen informatie vinden over het meertje, maar ik ga er van uit dat het een wiel is, ontstaan door een dijkdoorbraak. Aan de andere kant van de dijk neem ik nog een laatste foto van de Hollandsche IJssel. De route heet niet voor niks het Grote rivierenpad. Dit is dan ook de grootste rivier die ik vandaag tegenkom.

Eindoordeel

Pin deze wandeling

Wil je deze wonderschone wandeling ook wandelen? Pin deze wandeling op Pinterest om te bewaren voor later!

_{ColourFlux Studio maakt gebruik van zogenaamde affiliate links. Als je een product koopt via de link in een advertentie, ontvangt ColourFlux Studio een klein bedrag. Er zijn geen extra kosten aan verbonden voor de koper.}

Terug naar Blog.