Trekvogelpad: Baarn – Hollandsche Rading – ⭐⭐⭐⭐⭐

Het heideseizoen is begin september (2021) nog niet afgelopen en daarom wandel ik nog een stukje van het Trekvogelpad. Ik reis af naar Baarn en heb verschillende mogelijkheden voor de eindstreep: Hollandsche Rading, Lage Vuursche of misschien wel Soesterberg. Zoals je aan de titel kunt zien is het Hollandsche Rading geworden. Ik ben onderweg druk bezig geweest met het fotograferen van de vele paddenstoelen, heide en andere flora en fauna. Dus de wandeling is niet heel lang dit keer.

Baarnse Bos en Hooge Vuursche

Via een aanlooproute vanaf station Baarn wandel ik richting de route. Ik kom door een schattig parkje met leuke bruggetjes. De bruggetjes lijken uit de Efteling te komen. Is dit een goede voorbode voor een sprookjesachtige wandeling?

Ik steek het treinspoor over en loop over het fietspad langs wat appartementen en huizen. Daar zou ik wel willen wonen, aan de rand van het bos. Ik ben bij de voetgangersbrug van de vorige keer. Ik moet aan deze kant van het spoor blijven en meteen rechtdoor een bospaadje in. Niet veel later buigt het pad naar links en laat ik het spoor achter me.

Ik zie van alles om me heen vliegen, maar uiteraard lastig te herkennen of op de foto te krijgen. Ik meen wel een glanskop meesje te herkennen. Deze lijkt verdacht veel op een matkop meesje, waarvan ik eerder een illustratie heb gemaakt. Een illustratie van een glanskop is dan een beetje overbodig.

Glanskop
De glanskop is grijs-bruin van kleur met een zwart petje en een wit gezicht. Het verschil met de matkop is omdat, de naam zegt het al, hij een meer glanzende kop heeft. Ook heeft hij een kleinere kinvlek en geen lichte baan op de armpennen t.o.v. de matkop. Hij komt veelal in bossen voor, vooral met veel beuken.

Vanaf half april begint de glanskop met broeden, legt maximaal 2 nesten per jaar, met 5 tot wel 11 eieren per legsel.


De illustratie is een matkop, maar deze lijkt heel veel op de glanskop.

Bron: Vogelbescherming

In het bos kom ik af en toe een struikje hei tegen. Even later is er een open plek in het bos, daar is het Bosbad met oranje dakpannen.

Ik ga naar links en loop vervolgens over brede beukenlanen. Ik ben nu in Hooge Vuursche aan de bordjes te zien. De zon schijnt door de bomen en laat wonderschone regenboog zonneharpen achter.

Oponthoud door paddenstoelen

Ik steek de Hilversumsestraatweg over. Vanaf hier kom ik de ene na de andere paddenstoel tegen. Mijn camera draait overuren. Ik denk niet dat ik het tot Soesterberg haal op deze manier. Zal ik toch maar stoppen in Lage Vuursche?

Ik passeer een camping en neem met gebrek aan bankjes een pauze langs de omheining van het terrein. Aan de overkant in het bos is een roodborstje druk aan het zingen. Leuk hoor, in een serenade toegezongen worden. Ik zie overigens veel roodborstjes vandaag. En zoals gebruikelijk in het bos veel koolmeesjes. Helaas zijn er weinig andere vogels. Hieronder is de checklist te zien van vogels die ik ben tegengekomen in deze wandeling.

Iets na de camping zie ik alsnog een bankje. Ik ga toch nog even zitten om van de omgeving te genieten. Je maakt mij niet blijer dan in het bos zijn. Maar voordat ik ga zitten zie ik een klein takje over het bankje bewegen. Het is een rups! Ik maak er een filmpje van, want hij loopt in harmonica-beweging over het bankje heen. De rups blijkt een gepluimde spanner te zijn.

Gepluimde spanner
De gepluimde spanner is een nachtvlinder van 19-23 mm groot, die veel voorkomt in Nederland. Het mannetje is oranje-bruin van kleur en het vrouwtje meer grijsbruin.

De rups is grijs en bruin van kleur, met soms okerkleurige of gele vlekken, de kop is roodbruin van kleur.

De naam dankt hij aan de antennen (gepluimde) van de mannetjesvlinder en door de manier van voortbewegen van de rups (spanner).



Bron: Vlinderstichting

Na de ontmoeting met de rups, ga ik verder met de route. Ik sla linksaf, nog steeds langs de camping. Ook hier zet ik een aantal paddenstoelen op de foto en verschillende soorten mos.

Ik sla maar weer eens rechtsaf en loop nu over een breed zandpad parallel aan een fietspad. Hier zijn wat meer open plekken in het bos. De zon schijnt op de sparren. Ik kom nog wat plukjes hei tegen. Ik zie in de verte een roofvogel vliegen, maar ik heb geen idee welke soort het is.

Heideveldje in het Maartendijksche bos

Dan kom ik eindelijk waarvoor ik was gekomen: heide. Ik steek een weg over en loop dwars door een heideveldje heen. De heide staat nog in bloei, al is het wel over het hoogtepunt heen. Het heideveldje is niet heel groot, maar ik kan er genoeg foto’s van maken.

Ik ben inmiddels een paar uur verder maar niet erg opgeschoten. Mijn besluit staat vast: ik stop bij Hollandsche Rading. Ik wandel langs een bosrand met uitzicht over een weide. Ik ben nog geen 5 stappen verder of ik zie alweer wat nieuws: een vlindertje dit keer, dat zowaar blijft zitten.

Ik mag rechts een smal bospaadje in en ik ben nu in het Maartendijksche Bos. Hollandsche Rading is niet ver meer. Het smalle paadje maakt plaats voor brede bospaden. Mijn oog valt op iets kruipend op de grond. Is het weer een rups? Nee hoor, het is een naaktslak! Ik vind het best mooi in zijn lelijkheid.

Andere wandelgids over dezelfde regio

Verderop wordt het pad versperd door een omgevallen boom. Ik hoef niet te klimmen, het pad is groot genoeg om er omheen te lopen.

In het Maartendijksche bos loop ik niet helemaal goed, ik ben de markering kwijt. Het zal eens niet. Ik ben ergens te ver rechtdoor gelopen en ik weet niet precies welke weg ik terug in moet slaan. Er zijn hier veel parallel lopende paden, dus ik kies er gewoon maar eentje. Uiteindelijk kom ik bij een fietspad in een bocht en de ANWB-paddenstoel laat zien dat ik vlakbij Hollandsche Rading ben. In de volgende bocht zie ik de rood-witte markering van het pad. Hier moet ik de volgende keer de route weer oppikken. Wel goed opletten, want LAW3 het Marskramerpad komt hier ook ergens langs.

Via een aanloop- (of eigenlijk afloop-)route ga ik richting het station Hollandsche Rading. Onderweg kom ik nog een mooie boerderij, een grote bonte specht en een grenspaal van provincie Noord-Holland en Utrecht tegen. Zelfs op de aanlooproute sta ik constant stil.

Aangekomen bij het station moet ik nog even op de trein wachten. Dat komt eigenlijk goed uit, want bij stationsrestauratie Perron Peet (inmiddels Het Perron genoemd) hebben ze lekkere zelfgemaakte taarten. Ik neem het ervan en bestel een heerlijk stukje citroentaart.

Eindoordeel

Pin deze wandeling

Wil je deze wonderschone wandeling ook wandelen? Pin deze wandeling op Pinterest om te bewaren voor later!

Meer sprookjesachtige wandelingen

_{ColourFlux Studio maakt gebruik van zogenaamde affiliate links. Als je een product koopt via de link in een advertentie, ontvangt ColourFlux Studio een klein bedrag. Er zijn geen extra kosten aan verbonden voor de koper.}

Terug naar Blog.