Zuiderwaterliniepad: Halsteren – Steenbergen (en Blauwe Sluis – Fort Henricus) – ⭐⭐⭐⭐⭐

De route van het Zuiderwaterliniepad tussen Halsteren en Fort Henricus heb ik opsplitst in twee delen, zodat ik een uitstapje kan maken naar Blauwe Sluis. Dit plaatsje ligt net buiten de route, maar is wel de moeite waard om te bezoeken vanwege de grootste picknickbank annex vissteiger van Nederland, evenals vogelkijkhut de Roode Weel.

Het eerste deel gaat van Halsteren naar de rand van Steenbergen en het tweede deel van Blauwe Sluis naar Fort Henricus en het dorpje De Heen.

Deel 1: Halsteren – Steenbergen

Halsters Laag

Vanuit Halsteren wandel ik in het donker langs de kabouterhuisjes die ik in de vorige wandeling tegenkwam. Ik loop naar Fort de Roovere en de Pompejustoren en daar pik ik de route op van het Zuiderwaterliniepad. Het is inmiddels licht geworden als ik langs de toren loop.

Ik loop langs de rand van het bos en ga via een brug de snelweg over. Het bos laat ik voorlopig achter me. Aan de andere kant van de snelweg is de polder genaamd Het Laag.

Eerst loop ik een saai stuk langs de snelweg, maar al gauw ga ik rechts een pad op dwars door de polder. Ook in de winter is het mooi in de polder. Ik zie veel plassen omringt met goudgeel gras en riet.

Ik ben in het natuurgebied Halsters Laag. Ik zie markeringen van een laarzenpad. Tot nu toe heb ik nog geen laarzen nodig gehad, maar ik ben wel blij met mijn hoge wandelschoenen. Onderweg kom ik een informatiezuil en een gedicht over de Verdwenen venen tegen. Ik ben overigens vaker deze informatiezuilen en hetzelfde gedicht tegengekomen, zoals bij een wandeling in de buurt van Etten-Leur. Het blijkt dat in de regio West-Brabant en in Vlaanderen verschillende infozuilen zijn geplaatst met weetjes over de turfwinning die lang geleden in deze regio plaatsvond.

Via het laarzenpad door de polder bereik ik de Dassenplas. Het is hier wat dichter begroeid en er staan meer struiken en bomen. De plas zie ik tussen de bomen door. Via leuke kronkelpaadjes loop ik langs de plas. Bij een bruggetje neem ik even een pauze.

Vanaf hier wordt het pad lastiger begaanbaar. Er is veel stormschade in de vorm van omgevallen bomen. Een boom is zelfs dwars over het pad gevallen en ik moet me door de takken heen wurmen. Ook kom ik bij een hek waar ik overheen moet klimmen. Aan de andere kant van een hek is een diepe modderpoel waar ik toch laarzen voor nodig heb. Via de zijkant, vasthoudend aan prikkeldraad, lukt het me om er langs te gaan.

Ik wandel langs nog meer moerasbos, maar ik ben de markering kwijt. Ik ga links en rechts en dan zie ik de verharde weg verderop. Als ik bij de weg ben zie ik nog geen markering. Ik ben toch niet goed uitgekomen. Ik ga naar rechts en daar is de markering alsnog. Gelukkig ben ik maar een klein stukje omgelopen.

Op het hoekje van de weg staat een boerderij en een geitenweitje. Een geit kijkt nieuwsgierig om het hoekje van zijn hok.

Oudland

Via een boerenweg loop ik richting het bos Oudland. Het is een afwisselend parcours over bospaadjes, graspaadjes en langs kreken. Heerlijk zo’n onverwacht stukje door het bos! Overal om me heen hoor ik het getik van spechten.

Ik ben het bos alweer snel uit en ik loop nogmaals over een boerenweg, nu richting Welberg. Onderweg kom ik de eerste tekenen van de lente tegen: sneeuwklokjes! Verderop ga ik rechts het dorpje Welberg in. Op de hoek van de weg staat een kapelletje. Helaas is deze gesloten.

Bij de kerk in Welberg moet ik eigenlijk rechtdoor naar Steenbergen, maar ik las in de wandelgids van deze route over Blauwe Sluis, waar naast een sluis ook de grootste picknickbank en vissteiger van Nederland staat. Ook kom ik langs vogelkijkhut de Roode Weel.

Ik loop al de richting van Blauwe Sluis op, maar ik merk dat ik erg moe begin te worden. Ik besluit om via een andere weg toch richting Steenbergen te gaan. Een volgende keer begin ik gewoon in Blauwe Sluis, dan hoef ik dit uitstapje niet over te slaan. Dan doe ik dan ook een week later.

Deel 2: Blauwe Sluis – Steenbergen – Fort Henricus

Roze hemel in Blauwe Sluis

Een buurtbusje brengt me naar Blauwe Sluis. Ik ben iets te ver afgezet, dus ik moet een stukje teruglopen. Daar is de sluis met de picknickbank en vissteiger. Echt wel een leuk plekje om te vertoeven. Ik ben er met zonsopkomst en de lucht kleur prachtig roze en lila. Ook het beetje rijp op het gras en de steiger geeft het een sprookjesachtig geheel.

Het wordt tijd om met de wandeling te starten. Ik ga op weg naar Steenbergen. Met de opkomende zon heb ik een prachtig uitzicht over de akkers en velden. Ik kom zelfs al de eerste bloesem van het jaar tegen. Mijn ochtend kan al niet meer stuk en ik ben pas begonnen!

Het tweede onderdeel van het uitstapje buiten de route is aan de beurt: vogelkijkhut de Roode Weel. De hut heeft een bijzondere vorm en ligt aan een plas met dezelfde naam. Door het lage zonlicht en het tegenlicht is het lastig turen door de kijkgaten. Er zijn wel wat vogels, maar moeilijk te onderscheiden door het felle licht.

Steenbergen

Nu op naar Steenbergen, eenvoudig te herkennen aan de grote Sint Gummaruskerk die je al van heinde en verre ziet. Een half uurtje later bereik ik Steenbergen bij de watertoren. Ik loop eerst in tegengestelde richting om Steenbergen heen. Hier heeft ooit een vestingwal gelegen, nu alleen nog te herkennen aan de zigzag-vorm van de weg.

Ik passeer een wegkruis met op de achtergrond de Sint Gummaruskerk. Aan de westkant bij de Wouwpoort ga ik Steenbergen binnen. Via een parkje loop ik weer richting de route. Een aalscholver is lekker zijn vleugels aan het drogen.

Ik wandel nu weer de goede kant op. Ik kom nogmaals door een park, ook hier herinnert de zigzag-vorm van de de Breede Watergang dat Steenbergen ooit een vestingstad was. Op een bankje bij het water neem ik een pauze. In een flits zie ik iets groens voorbij vliegen met daarna een lachend geluid. Aan het geluid herken ik de vogel als een groene specht. Deze vogel ‘achtervolgt’ me vaker op wandelingen. Ik hoor de vogel lachen, maar ik zie hem echter nauwelijks.

Groene specht
Deze spechtensoort is olijfgroen van kleur met een rode ‘pet’ en een zwarte vlek rondom het oog. De mannetjes hebben ook een rode vlek onder het oog. De groene specht komt veel voor in oude loofbossen, maar tegenwoordig ook in recreatiebossen, stadsparken en sportparken.

De specht broedt van maart tot juni en heeft één legsel met vier tot zes eieren. Zijn nest is een uitgehakt hol in een oude loofboom.



Bron: Vogelbescherming

Andere wandelgids over dezelfde regio

Viavia loop ik richting het centrum van Steenbergen. De Sint Gummaruskerk is tijdens de gehele wandeling te zien en nu loop ik er vlak langs. Ook kom ik nog langs een andere kerk van een iets bescheidenere grote.

Ik loop dwars over het plein in het centrum en wandel door mooie, oude straatjes met schitterende huizen. Net voordat ik nogmaals bij de Wouwpoort ben ga ik naar rechts en kom alweer door een park.

Steenbergen heeft niet alleen veel parken, maar ook een haven en daar ben ik inmiddels aangekomen. Er staat een informatiebord over de West Brabantse waterlinie met de verschillende verdedigingswerken die in deze regio te vinden zijn.

Fort Henricus

Vanaf de haven loop ik in een rechte weg richting Fort Henricus. Eerst nog door een nieuwbouwwijk van Steenbergen en daarna een polderweg. De vaart de Steenbergsche Vliet heb ik de hele tijd aan mijn rechterhand.

In de verte zie ik een hek met een geel bordje van Natuurmonumenten. Ik ben nieuwsgierig en ga bij het hek kijken, maar het blijkt al Fort Henricus te zijn. Het hek is open en ik kan gewoon naar binnen.

Ik loop dwars door het fort heen richting een uitkijktorentje. Het torentje heeft twee plateaus waar vanuit je het gehele gereconstrueerde fort kan aanschouwen. Ik vind het heel bijzonder om de contouren van zo’n fort te zien. Echt een idyllische plekje zo midden in de polder. Jammer dat het zo slecht te bereiken is met het OV, anders zou ik er zeker vaker naartoe gaan.

De route gaat verder via een graspad langs de Steenbergsche Vliet naar het plaatsje De Heen. Daar is ook de dichtstbijzijnde bushalte. Maar de bus gaat al over een half uur en anders moet ik 1,5 uur wachten op de volgende. Ik besluit om het graspad over te slaan en over de verharde weg naar De Heen te lopen. In 20 minuten ben ik in de Heen en ik kan nog net mijn bus halen.

Eindoordeel

Nog zo’n wonderschone wandeling op het Zuiderwaterliniepad! Ik had zelf niet verwacht dat dit een prachtetappe (in twee delen) zou worden. Het Halsters Laag en het bos bij Oudland zijn verrassend leuke natuurgebieden. Het uitstapje naar Blauwe Sluis had ik niet willen missen, zeker niet met de prachtige roze zonsopkomst.

Daarnaast is Steenbergen een leuke stad om te bezoeken met de grote Sint Gummaruskerk als middelpunt. Het bezoekje aan Fort Henricus is een geweldige afsluiter van de wandeling.

Meer info

Route: Etappe 1 en Etappe 2 Zuiderwaterliniepad
Waar: van Halsteren naar Steenbergen en Fort Henricus, Noord-Brabant.
Aantal km: +/- 13 en 14 km
Datum gewandeld: 25 februari en 4 maart 2022
Materialen illustraties: Kleurpotloden voor het kaartje en aquarelverf voor de illustraties
Aantal sterren: ⭐⭐⭐⭐⭐

Wandelgids:

Pin deze wandeling

Wil je deze Wonderschone wandeling ook wandelen? Pin deze wandeling op Pinterest om te bewaren voor later!

Meer spectaculaire zonsopkomsten

_{ColourFlux Studio maakt gebruik van zogenaamde affiliate links. Als je een product koopt via de link in een advertentie, ontvangt ColourFlux Studio een klein bedrag. Er zijn geen extra kosten aan verbonden voor de koper.}

Terug naar Blog.